Kitap hakkında: 2018 / Son 2017, Cenevre'de, neredeyse basın tarafından fark edilmeden, girişimi yasaklamaya adanmış ilk uluslararası kongre düzenlendi savaşı robotlaştırmak. Robotlar tıpkı bir zaman makinesi gibi bilimkurgu yazarlarının kitaplarında “yaratıldı”. “Akıllı” makineler üretmenin ilkelerini ilk ilan edenler onlardı. Bunlardan biri “öldürmeyeceksin” ilkesiydi. Bir robot katil olamaz ve olmamalıdır. Ancak insanlığın kendisi, giderek daha fazla "makul yıkım araçları" göstererek kendine bir çukur kazıyor. Üstelik “hümanist bir eğilimle”: “Oğlanlarımızın veya kızlarımızın kendilerini tehlikeye atmasına izin veremeyiz! Düşmanın imha araçlarının ötesinde, düşmanlık yerlerinden uzakta otursunlar ve düşmana kaçınılmaz darbeler indirsinler.” Ana “savaşçı”, yavaş yavaş bilgisayar başında, 10 yaşındaki bir çocuğun beyni ve gelişim düzeyine sahip gözlüklü bir adama dönüşüyor. Bilgisayar "nişancı" oyuncakları seli dünyayı kasıp kavurdu. Geleceğin askeri böyle doğuyor. Düğmeye daha hızlı basan kazanır. Herhangi bir şey olursa, yeniden başlatılacak ve yeniden başlayacak, zaman makinesine geri dönecek ve kaydedilen konumdan düğmelere tekrar basacaktır. Onlara bilgisayarın milyarlarca kat daha hızlı olduğunu, gelecekteki uygulamalara zafer tadı vermek için yavaşlatıldığını söylemeyi “unuttular”. “Yeni bir seviyeye geçtim! Şimdi dinleneceğim, ısınacağım, hamburger yiyeceğim ve öldürmeye devam edeceğim.” Bu kitap uzun zaman önce yazıldı, ülkemizin yanan güneyinde, Ağustos 1914’te başladı. Yanmış barut, çözülme, savaşın teri ve kanı ve kuzey taygamızın güzelliği kokuyor. Kendimizi içine sürüklediğimiz çıkmazdan bir çıkış yolu bulmak hakkında.